Na wat selectiewerk hier de laatste foto's vanop Bali
http://www.facebook.com/album.php?aid=243603&id=526268701&l=ce054b2102
zaterdag 30 oktober 2010
woensdag 27 oktober 2010
Einde Indonesie Start Vietnam
Hallo,
Onze laatste dagen Indonesie zitten erop. Waar we eerst nog een laatste stopplaats in gedachten hadden voor ons uiteindelijk vertrek hebben we onze plannen wederom moeten aanpassen. Het stadje Canggu (waar we de laatste dagen zouden verblijven) was echt niet de moeite, je kon er enkel maar surfen en was zeer ongezellig voor de rest. Aangezien Katrien toch wel wat schrammen had opgelopen door enerzijds een rif van te dichtbij te bekijken tijdens het surfen en anderzijds een afbrekende rots haar tot een uitschuiver dwong over de rotsen was een korte break om de wonden te laten helen meer dan aangewezen.
We hebben dan onze laatste dagen in het uiterste zuiden doorgebracht waar je zeer commerciele plaatsen vindt afgewisseld met mooie stukjes natuur... We bezochten de Tanah Lot, de meest toeristische zeetempel van allen en was wel een leuke tripje.
In Indonesie hebben we gezien dat het soms zeer moeilijk is om een planning af te werken. Een plan verandert soms meerdere keren per dag afhankelijk van vele factoren die jezelf bijna niet in de hand hebt. Ons humeur verliezen we er helemaal niet meer bij.
We zijn nu veilig en wel aangekomen in Vietnam. De visumprocedure is hier toch wel strenger dan op andere toeristische bestemmingen. Wegens tijdsgebrek hadden we dit niet meer in Belgie kunnen regelen en moesten dit op arrival doen. Tom was vergeten dat we nog 50 dollar moesten betalen en had nog gelukkig geld wat dollars in de rugzak steken. Probleem was dat deze na de paspoortcontrole was en mochten uiteindelijk gelukkig onder begeleiding ons geld gaan halen. Zoniet moesten we terug naar Indonesie.
We zitten nu aan de kust in Mui Ne na 1 dag in Saigon gezeten te hebben, een kuststad op 4 uur rijden van Saigon, aan het wachten op de wind om te kunnen kitesurfen. Het eten is hier echt wel moeilijker voor Tom dan in Indonesie. Overal verwerken ze te pas en te onpas vis en schelpdieren in allerlij gerechten. Om smaakredenen zal er hier veel spaghetti, pizza en anders Westers eten besteld worden met de uitdrukkelijke vermelding van er geen vis in te steken en liefst ook geen vissaus te gebruiken die blijkbaar tot dagelijkse keuken behoort.
De communicatie verloopt hier ook moeilijker. De meeste mensen spreken zeer slecht engels of geen en voorlopig komt er bij ons ook nog geen woord vietnamees uit :). Ik weet trouwens niet echt juist hoe het hier met het regime zit maar we vragen ons af of hier spionnen en dergelijke zitten om na te pluizen wat we hier uitspoken. De paspoorten worden bij het hotel ook steeds gekopieerd en in 'bewaring' genomen. Praktijken waar ik toch enkele bedenkingen heb. Sommige websites zijn verder ook geblokkeerd.
Groetjes en tot later
Onze laatste dagen Indonesie zitten erop. Waar we eerst nog een laatste stopplaats in gedachten hadden voor ons uiteindelijk vertrek hebben we onze plannen wederom moeten aanpassen. Het stadje Canggu (waar we de laatste dagen zouden verblijven) was echt niet de moeite, je kon er enkel maar surfen en was zeer ongezellig voor de rest. Aangezien Katrien toch wel wat schrammen had opgelopen door enerzijds een rif van te dichtbij te bekijken tijdens het surfen en anderzijds een afbrekende rots haar tot een uitschuiver dwong over de rotsen was een korte break om de wonden te laten helen meer dan aangewezen.
We hebben dan onze laatste dagen in het uiterste zuiden doorgebracht waar je zeer commerciele plaatsen vindt afgewisseld met mooie stukjes natuur... We bezochten de Tanah Lot, de meest toeristische zeetempel van allen en was wel een leuke tripje.
In Indonesie hebben we gezien dat het soms zeer moeilijk is om een planning af te werken. Een plan verandert soms meerdere keren per dag afhankelijk van vele factoren die jezelf bijna niet in de hand hebt. Ons humeur verliezen we er helemaal niet meer bij.
We zijn nu veilig en wel aangekomen in Vietnam. De visumprocedure is hier toch wel strenger dan op andere toeristische bestemmingen. Wegens tijdsgebrek hadden we dit niet meer in Belgie kunnen regelen en moesten dit op arrival doen. Tom was vergeten dat we nog 50 dollar moesten betalen en had nog gelukkig geld wat dollars in de rugzak steken. Probleem was dat deze na de paspoortcontrole was en mochten uiteindelijk gelukkig onder begeleiding ons geld gaan halen. Zoniet moesten we terug naar Indonesie.
We zitten nu aan de kust in Mui Ne na 1 dag in Saigon gezeten te hebben, een kuststad op 4 uur rijden van Saigon, aan het wachten op de wind om te kunnen kitesurfen. Het eten is hier echt wel moeilijker voor Tom dan in Indonesie. Overal verwerken ze te pas en te onpas vis en schelpdieren in allerlij gerechten. Om smaakredenen zal er hier veel spaghetti, pizza en anders Westers eten besteld worden met de uitdrukkelijke vermelding van er geen vis in te steken en liefst ook geen vissaus te gebruiken die blijkbaar tot dagelijkse keuken behoort.
De communicatie verloopt hier ook moeilijker. De meeste mensen spreken zeer slecht engels of geen en voorlopig komt er bij ons ook nog geen woord vietnamees uit :). Ik weet trouwens niet echt juist hoe het hier met het regime zit maar we vragen ons af of hier spionnen en dergelijke zitten om na te pluizen wat we hier uitspoken. De paspoorten worden bij het hotel ook steeds gekopieerd en in 'bewaring' genomen. Praktijken waar ik toch enkele bedenkingen heb. Sommige websites zijn verder ook geblokkeerd.
Groetjes en tot later
maandag 18 oktober 2010
Laatste dagen Bali
Hallo,
De laatste 10 dagen van onze 6 weken Indonesie zijn aangebroken en we moesten nog een groot deel van Bali bezoeken. Om sneller te reizen huurden we dan een wagen. Dit heeft ons uitendelijk een hele dag gekost. Na lang te onderhandelen en verschillende verhuurders af te gaan vonden we uiteindelijk onze wagen voor omgerekend 8 euro per dag. In Europa een koopje hier een hele som voor velen als je weet dat het gemiddeld maandloon tussen de 80 en 100 euro per maand bedraagt. De benzine kost hier omgerekend 40 cent per liter... Pas vertrokken verzeilden we in een file 3 uur gereden over 2 km bij 30 graden. Ik verlangde naar de Brusselse buitenring...
We bezochten heel wat bezienswaardigheden op ons eigen ritme zonder gids wat het spannender en natuurlijker maakte.
Toppertje was Uluwatu, het meest zuidelijke punt van Bali met prachtige uitzichten. Golven leken hier kalm en wou hier dan een surfboardje huren... Gelukkig heb ik me maar bedacht want toegang was via een nare grot en de golven die eerst vrij klein leken waren gemakkelijk hoger dan 3 meter... De bodem op sommige plaatsen niet meer dan kniehoog... Ik moet nog 8 maanden meegaan dus hield het maar bij kijken. Hier een klein sfeerbeelde van Uluwatu.
Katrien deed nog maar eens een duik. Deze keer een schipswrak uit de 2de wereldoorlog en vond het zeer mooi. We bezochten hotsprings, watervallen, wederom een tempel (Genoeg tempels gezien op Bali!) en deden een dolfijnentocht. Zagen 100den dolfijnen bij dageraad. Vertrek was rond 5u30 s morgens.
Het dagelijkse leven lukt ons tegenwoordig aardig wel. We slagen er in van zeer leuke logies te vinden wat ons in het begin moeilijker lukte... De ervaring natuurlijk. Hier een sfeerbeeldje van het uitzicht van onze kamer in Medewi.
Verder leven we hier meer op het ritme van de natuur. Tegen 6 uur worden we wakker omwille van het licht en dan begint de dag. 6 uur ' s avonds is het reeds donker en donker kan je hier letterlijk nemen. Eten doen we telkens in kleine restaurantjes tegen onklopbare prijzen. Vanmiddag kostte ons hoofdmaaltijd ons 2 euro voor 2 personen drank inbegrepen. Het eten is duurder in de winkel dan op restaurant. De eeuwige glimlach van bijna alle mensen hier zijn zo kenmerkend en schitterend...
Wegens tijdsgebrek laten we Sumbawa schieten en zullen we maar 1 dag op Java doorbrengen. Spijtig maar Sumbawa is al een ideetje voor een volgende trip.
Groetjes aan iedereen.
De laatste 10 dagen van onze 6 weken Indonesie zijn aangebroken en we moesten nog een groot deel van Bali bezoeken. Om sneller te reizen huurden we dan een wagen. Dit heeft ons uitendelijk een hele dag gekost. Na lang te onderhandelen en verschillende verhuurders af te gaan vonden we uiteindelijk onze wagen voor omgerekend 8 euro per dag. In Europa een koopje hier een hele som voor velen als je weet dat het gemiddeld maandloon tussen de 80 en 100 euro per maand bedraagt. De benzine kost hier omgerekend 40 cent per liter... Pas vertrokken verzeilden we in een file 3 uur gereden over 2 km bij 30 graden. Ik verlangde naar de Brusselse buitenring...
We bezochten heel wat bezienswaardigheden op ons eigen ritme zonder gids wat het spannender en natuurlijker maakte.
Toppertje was Uluwatu, het meest zuidelijke punt van Bali met prachtige uitzichten. Golven leken hier kalm en wou hier dan een surfboardje huren... Gelukkig heb ik me maar bedacht want toegang was via een nare grot en de golven die eerst vrij klein leken waren gemakkelijk hoger dan 3 meter... De bodem op sommige plaatsen niet meer dan kniehoog... Ik moet nog 8 maanden meegaan dus hield het maar bij kijken. Hier een klein sfeerbeelde van Uluwatu.
Katrien deed nog maar eens een duik. Deze keer een schipswrak uit de 2de wereldoorlog en vond het zeer mooi. We bezochten hotsprings, watervallen, wederom een tempel (Genoeg tempels gezien op Bali!) en deden een dolfijnentocht. Zagen 100den dolfijnen bij dageraad. Vertrek was rond 5u30 s morgens.
Het dagelijkse leven lukt ons tegenwoordig aardig wel. We slagen er in van zeer leuke logies te vinden wat ons in het begin moeilijker lukte... De ervaring natuurlijk. Hier een sfeerbeeldje van het uitzicht van onze kamer in Medewi.
Verder leven we hier meer op het ritme van de natuur. Tegen 6 uur worden we wakker omwille van het licht en dan begint de dag. 6 uur ' s avonds is het reeds donker en donker kan je hier letterlijk nemen. Eten doen we telkens in kleine restaurantjes tegen onklopbare prijzen. Vanmiddag kostte ons hoofdmaaltijd ons 2 euro voor 2 personen drank inbegrepen. Het eten is duurder in de winkel dan op restaurant. De eeuwige glimlach van bijna alle mensen hier zijn zo kenmerkend en schitterend...
Wegens tijdsgebrek laten we Sumbawa schieten en zullen we maar 1 dag op Java doorbrengen. Spijtig maar Sumbawa is al een ideetje voor een volgende trip.
Groetjes aan iedereen.
dinsdag 12 oktober 2010
Nieuwe foto's
Voor de liefhebbers hier nieuwe foto's na hard labeur van Katrien.
http://www.facebook.com/album.php?aid=239034&id=526268701&l=99c08880b1
http://www.facebook.com/album.php?aid=239034&id=526268701&l=99c08880b1
Lombok
Dag iedereen,
Na enkele tijd op Bali gebleven te zijn besloten we om Lombok te verkennen. Bali en Lombok liggen op ongeveer 28 km van elkaar gescheiden door een diepe zeestraat en namen de publieke ferry. Een 5 uur durende reis op een boot die in in Europa niet eens de zee zou opmogen. Veilig en wel aangekomen waren we verrast door de schoonheid en rust die Lombok uitstraalde. Aan ruimte is er hier geen gebrek, veel minder toeristen, parelwitte stranden die voor jou alleen kunnen zijn, diepblauwe zee zoals je ze alleen aantreft op de postkaarten.
Alleen als je de luxe van Bali gewoon bent is het wel een achteruitgang in de tijd. Uiterst trage en dure internetverbindingen (deed me denken aan de jaren 90 in Belgie), elektriciteit die om de haverklap uitviel, bijna geen bankautomaten om geld af te halen. Dit heeft ons zelfs een dag op koekjesdieet gezet omdat het geld op was om eten te kopen. Maar alles goed en wel, we hebben het overleefd en nu onthouden we enkel nog de fantastische zaken die we daar hebben beleefd.
We hebben een week op een piepklein eiland gezeten voor de kust van Lombok. Een klein tropisch paradijs met uitzonderlijke zichten op Bali en Lombok. Waar we eerst dachten van 2 dagen te blijven is het uiteindelijk een week geworden. Uiterst aparte sfeer daar en iedereen kende er iedereen wat je niet zo vaak meer meemaakt.
Na een week op Gili gezeten te hebben besloten we dan om een deel van de beklimming van een vulkaan te doen op Lombok. Van 600 meter ging het op 10 km naar ongeveer 2700 meter waar we op de rand van een bergtop overnacht hebben. (fotos volgen nog)
De beklimming was fysiek zeer afmattend. 8 uur klimmen recht naar boven, zonder bochten op het bergpad. Het laatste stuk echt wel gevaarlijk om uit te glijden maar we zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Een zeer mooie beloning was het zicht dat je kreeg na al die uren klimmen. In totaal waren er slechts 5 toeristen op deze immense berg die nacht. De afdaling was eens zo moeilijk zeker na de beklimming de dag ervoor.
De volgende dagen hebben we echt last gehad aan de spieren maar hadden ons gelukkig verplaatst naar Kuta Lombok, een fantastisch rustig badstad waar we enkele dagen gerust hebben en terug aan het surfen zijn geslaan. Een belevenis op zich want er waren geen wegen naar de surfspot en moesten hiervoor een klein vissersbootje nemen die je naar de spot bracht en daar bleef wachten tot je gedaan had met surfen. Ook Katrien verlegde haar grenzen, waar ze eerst wat huiverachtig stond tegen het idee kon ze er de volgende keren echt wel van genieten.
Salutjes iedereen.
Na enkele tijd op Bali gebleven te zijn besloten we om Lombok te verkennen. Bali en Lombok liggen op ongeveer 28 km van elkaar gescheiden door een diepe zeestraat en namen de publieke ferry. Een 5 uur durende reis op een boot die in in Europa niet eens de zee zou opmogen. Veilig en wel aangekomen waren we verrast door de schoonheid en rust die Lombok uitstraalde. Aan ruimte is er hier geen gebrek, veel minder toeristen, parelwitte stranden die voor jou alleen kunnen zijn, diepblauwe zee zoals je ze alleen aantreft op de postkaarten.
Alleen als je de luxe van Bali gewoon bent is het wel een achteruitgang in de tijd. Uiterst trage en dure internetverbindingen (deed me denken aan de jaren 90 in Belgie), elektriciteit die om de haverklap uitviel, bijna geen bankautomaten om geld af te halen. Dit heeft ons zelfs een dag op koekjesdieet gezet omdat het geld op was om eten te kopen. Maar alles goed en wel, we hebben het overleefd en nu onthouden we enkel nog de fantastische zaken die we daar hebben beleefd.
We hebben een week op een piepklein eiland gezeten voor de kust van Lombok. Een klein tropisch paradijs met uitzonderlijke zichten op Bali en Lombok. Waar we eerst dachten van 2 dagen te blijven is het uiteindelijk een week geworden. Uiterst aparte sfeer daar en iedereen kende er iedereen wat je niet zo vaak meer meemaakt. Na een week op Gili gezeten te hebben besloten we dan om een deel van de beklimming van een vulkaan te doen op Lombok. Van 600 meter ging het op 10 km naar ongeveer 2700 meter waar we op de rand van een bergtop overnacht hebben. (fotos volgen nog)
De beklimming was fysiek zeer afmattend. 8 uur klimmen recht naar boven, zonder bochten op het bergpad. Het laatste stuk echt wel gevaarlijk om uit te glijden maar we zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Een zeer mooie beloning was het zicht dat je kreeg na al die uren klimmen. In totaal waren er slechts 5 toeristen op deze immense berg die nacht. De afdaling was eens zo moeilijk zeker na de beklimming de dag ervoor.
De volgende dagen hebben we echt last gehad aan de spieren maar hadden ons gelukkig verplaatst naar Kuta Lombok, een fantastisch rustig badstad waar we enkele dagen gerust hebben en terug aan het surfen zijn geslaan. Een belevenis op zich want er waren geen wegen naar de surfspot en moesten hiervoor een klein vissersbootje nemen die je naar de spot bracht en daar bleef wachten tot je gedaan had met surfen. Ook Katrien verlegde haar grenzen, waar ze eerst wat huiverachtig stond tegen het idee kon ze er de volgende keren echt wel van genieten.
Salutjes iedereen.
Abonneren op:
Posts (Atom)