zaterdag 26 februari 2011
donderdag 17 februari 2011
Crossing the Nullarbor...
Hallo,
Na Margaret River hebben we onze koers oostwaarts op weg naar Sydney ingezet. De zuidkust van West-Australie is van een ongekende schoonheid. Azuurblauwe zee en parelwitte stranden, alleen bij aanwezigheid van wat wind voelt het al snel koel aan. De watertemperatuur bedroeg hier ongeveer 20 graden zowat 3 graden warmer dan normaal, toe te schrijven aan het El Nino effect. Maar bij winden die afkomstig zijn van de zuidpool lijkt het precies of de temperatuur 10 graden minder is. Deze streek is zeker een topper voor mensen die maar voor 2 tot 3 weken naar Australie willen en geen zin hebben om dagelijks 500 km te rijden.
Om eens iets anders op te snuiven dan altijd maar de oceaan deden we in het binnenland een 'tree top walk'. Op stellingen wandel je op ruim 40 meter hoogte tussen de toppen van de bomen. Zeker geen plaats voor mensen met hoogtevrees.
Wegens 'tijdsgebrek' hebben we niet al te lang hier kunnen profiteren, want er wachtte ons een nieuwe beproeving... De Nullarbor (semi-woestijn) genaamd met een gemiddelde temperatuur van 40 graden. Een 2200 km lange weg van Esperance tot Adelaide met omzeggens niets te zien onderweg of je hebt een 4x4 nodig om deze regio te verkennen. Winkels zijn vrijwel onbestaand, honderden kilometers zonder gsm-ontvangst, garages, internet, bezienswaardigheden... Dus je kan hier maar beter voorzien om geen panne met de wagen te hebben. Ziekenhuizen zijn hier onbestaand en de snelweg werd soms gebruikt als vliegveld. Dus uitkijken tijdens het rijden dat er geen vliegtuig zijn landing wou inzetten. Dit is een van de gebieden van de Flying Doctors.
Op een bepaald ogenblik leek er genoeg wind te staan om te kiten, maar met dit alles in het achterhoofd en zo alleen op het strand hebben we de kites maar mooi in de zak gelaten. Leek ons veiliger.
Benzineprijzen zijn hier hoog en water is zeer schaars. Na 3 volledige dagen rijden, waren we gelukkig toen we eindelijk terug in de bewoonde wereld toekwamen.
Adelaide druk en mediteraan warm. Tijdens onze drivetrip moesten we de klok in totaal met 2h30 doordraaien, wat ons nu zelfs met een kleine jetlag opzadelde. Alles is hier drukker en meer bewoond dan aan de Westkust. Kortom een nieuw deel van Australie.
Nu zakken we af naar Melbourne met onderweg een van de mooiste routes ter wereld, the great ocean road.
Na Margaret River hebben we onze koers oostwaarts op weg naar Sydney ingezet. De zuidkust van West-Australie is van een ongekende schoonheid. Azuurblauwe zee en parelwitte stranden, alleen bij aanwezigheid van wat wind voelt het al snel koel aan. De watertemperatuur bedroeg hier ongeveer 20 graden zowat 3 graden warmer dan normaal, toe te schrijven aan het El Nino effect. Maar bij winden die afkomstig zijn van de zuidpool lijkt het precies of de temperatuur 10 graden minder is. Deze streek is zeker een topper voor mensen die maar voor 2 tot 3 weken naar Australie willen en geen zin hebben om dagelijks 500 km te rijden.
Om eens iets anders op te snuiven dan altijd maar de oceaan deden we in het binnenland een 'tree top walk'. Op stellingen wandel je op ruim 40 meter hoogte tussen de toppen van de bomen. Zeker geen plaats voor mensen met hoogtevrees.
Wegens 'tijdsgebrek' hebben we niet al te lang hier kunnen profiteren, want er wachtte ons een nieuwe beproeving... De Nullarbor (semi-woestijn) genaamd met een gemiddelde temperatuur van 40 graden. Een 2200 km lange weg van Esperance tot Adelaide met omzeggens niets te zien onderweg of je hebt een 4x4 nodig om deze regio te verkennen. Winkels zijn vrijwel onbestaand, honderden kilometers zonder gsm-ontvangst, garages, internet, bezienswaardigheden... Dus je kan hier maar beter voorzien om geen panne met de wagen te hebben. Ziekenhuizen zijn hier onbestaand en de snelweg werd soms gebruikt als vliegveld. Dus uitkijken tijdens het rijden dat er geen vliegtuig zijn landing wou inzetten. Dit is een van de gebieden van de Flying Doctors.
Op een bepaald ogenblik leek er genoeg wind te staan om te kiten, maar met dit alles in het achterhoofd en zo alleen op het strand hebben we de kites maar mooi in de zak gelaten. Leek ons veiliger.
Benzineprijzen zijn hier hoog en water is zeer schaars. Na 3 volledige dagen rijden, waren we gelukkig toen we eindelijk terug in de bewoonde wereld toekwamen.
Adelaide druk en mediteraan warm. Tijdens onze drivetrip moesten we de klok in totaal met 2h30 doordraaien, wat ons nu zelfs met een kleine jetlag opzadelde. Alles is hier drukker en meer bewoond dan aan de Westkust. Kortom een nieuw deel van Australie.
Nu zakken we af naar Melbourne met onderweg een van de mooiste routes ter wereld, the great ocean road.
zondag 13 februari 2011
Foto's West-Australie deel II
Veel kijkplezier ermee.
http://www.facebook.com/album.php?aid=277397&id=526268701&l=86449447a7
http://www.facebook.com/album.php?aid=277397&id=526268701&l=86449447a7
woensdag 9 februari 2011
Exclusief interview
Aangezien we reeds over de helft van onze trip zitten, vonden we het eens tijd om een kleine samenvatting te geven van de hoogtepunten die we tot nu toe meemaakten.
1- Wat was je meest uitzonderlijke gebeurtenis?
K: Zwemmen en kiten in de aanwezigheid van dolfijnen. (Aus)
T: In tent slapen op 2800 meter met stormachtige wind aan rand van Rinjani krater op Lombok. (Indonesie)
2- Waar zag je de mooiste stranden?
K: Exmouth in West-Australie en de zuidwestkust Australie omwille van het prachtige turquoise kleur van het water.
T: De verlaten stranden op Lombok.
3- Waar at je het lekkerste gerecht?
K: Nasi Campur (gestoomde rijst aangevuld met allerlei heerlijke bijgerechten)
op Gili-eilanden in Lombok.
T: Na 2 maanden zonder pasta eindelijk een heerlijke Italiaanse pastaschotel in Saigon.
4- Waar dronk je het lekkerste drankje?
K: Fresh watermelon juice gekoeld met verpulverd ijs op Bali.
T: Alle verse mango juices in Indonesie.
5- Waar was je favoriete kitesurflocatie?
K: Blackwoodriver in Augusta (Zw Aust.). Vlakwater en dolfijnen die je telkens opzochten in de rivier, en golven op zee.
T: Coronation beach in Geraldton (Midwest aust.) Een kleine introductie in 3 meter hoge golven. Moet zeker een van de komende jaren vervolgd worden hier of in Zuid-Afrika. Kan hier zelfs als apotheker komen werken...
6- Wat was een van je spannendste gebeurtenissen?
K: Kleine aardbeving 's nachts aan de voet van de vulkaan. (Lombok)
T: Plotse wolkbreuk waarin ik terechtkwam op Bali in de bergen met brommer bij valavond. Ik was de weg kwijt, iedereen keek me aan alsof ik van Mars kwam en de wegen waren overstroomd. Een ritje van 20 minuten werd er een van 3 uur. Katrien was zeer ongerust geworden.
7- Leukste stad die op je weg lag?
K: Saigon ontpopte zich 's avonds in erg gezellige straatjes met even gezellige barretjes en oneindige restaurantjes. (Vooral in de backpakker area)
T: Na al die hectische Aziatische steden was Perth een verademing. Een stad zonder slechte kantjes en met een prachtig openbaar vervoer.
8- Wanneer heb je ooit schrik gehad?
K: Door gebrek aan gewone taxi's waren we op een avond in Mui Ne (Vietnam) genoodzaakt een scooterdrivertaxi te nemen. Met 3 op kleine gammele brommer zonder helm die snoeihard reed. Dit nooit meer.
T: Tijdens een kitesessie bij zonsondergang werd ik in zee aangevallen door een beest... Scheur in short en bloedende schrammen op bil. Nog altijd een raadsel trouwens.
9- Wie was de opmerkelijkste persoon die je bent tegengekomen?
K: Collega Stefanie die we puur toevallig op een strand in Zuid-Bali tegenkwamen. Wat een toeval!
T: Oostenrijks koppel die we in Vietnam hadden leren kennen, kwamen we terug tegen tijdens een surfsessie in West-Australie. Moet lukken op een kustlijn van 2500 km.
10- Wat mis je het meest in Belgie?
K: Eigenlijk niet zo veel want de maanden vliegen hier zo voorbij. Misschien wel een gezellige avond of een goed feestje met vrienden.
T: Zeker niet het weer. Stoofvlees friet met andalouse zou me zeker smaken en wat snowboarden in de bergen zou me ook gelukkig kunnen maken.
1- Wat was je meest uitzonderlijke gebeurtenis?
K: Zwemmen en kiten in de aanwezigheid van dolfijnen. (Aus)
T: In tent slapen op 2800 meter met stormachtige wind aan rand van Rinjani krater op Lombok. (Indonesie)
2- Waar zag je de mooiste stranden?
K: Exmouth in West-Australie en de zuidwestkust Australie omwille van het prachtige turquoise kleur van het water.
T: De verlaten stranden op Lombok.
3- Waar at je het lekkerste gerecht?
K: Nasi Campur (gestoomde rijst aangevuld met allerlei heerlijke bijgerechten)
op Gili-eilanden in Lombok.
T: Na 2 maanden zonder pasta eindelijk een heerlijke Italiaanse pastaschotel in Saigon.
4- Waar dronk je het lekkerste drankje?
K: Fresh watermelon juice gekoeld met verpulverd ijs op Bali.
T: Alle verse mango juices in Indonesie.
5- Waar was je favoriete kitesurflocatie?
K: Blackwoodriver in Augusta (Zw Aust.). Vlakwater en dolfijnen die je telkens opzochten in de rivier, en golven op zee.
T: Coronation beach in Geraldton (Midwest aust.) Een kleine introductie in 3 meter hoge golven. Moet zeker een van de komende jaren vervolgd worden hier of in Zuid-Afrika. Kan hier zelfs als apotheker komen werken...
6- Wat was een van je spannendste gebeurtenissen?
K: Kleine aardbeving 's nachts aan de voet van de vulkaan. (Lombok)
T: Plotse wolkbreuk waarin ik terechtkwam op Bali in de bergen met brommer bij valavond. Ik was de weg kwijt, iedereen keek me aan alsof ik van Mars kwam en de wegen waren overstroomd. Een ritje van 20 minuten werd er een van 3 uur. Katrien was zeer ongerust geworden.
7- Leukste stad die op je weg lag?
K: Saigon ontpopte zich 's avonds in erg gezellige straatjes met even gezellige barretjes en oneindige restaurantjes. (Vooral in de backpakker area)
T: Na al die hectische Aziatische steden was Perth een verademing. Een stad zonder slechte kantjes en met een prachtig openbaar vervoer.
8- Wanneer heb je ooit schrik gehad?
K: Door gebrek aan gewone taxi's waren we op een avond in Mui Ne (Vietnam) genoodzaakt een scooterdrivertaxi te nemen. Met 3 op kleine gammele brommer zonder helm die snoeihard reed. Dit nooit meer.
T: Tijdens een kitesessie bij zonsondergang werd ik in zee aangevallen door een beest... Scheur in short en bloedende schrammen op bil. Nog altijd een raadsel trouwens.
9- Wie was de opmerkelijkste persoon die je bent tegengekomen?
K: Collega Stefanie die we puur toevallig op een strand in Zuid-Bali tegenkwamen. Wat een toeval!
T: Oostenrijks koppel die we in Vietnam hadden leren kennen, kwamen we terug tegen tijdens een surfsessie in West-Australie. Moet lukken op een kustlijn van 2500 km.
10- Wat mis je het meest in Belgie?
K: Eigenlijk niet zo veel want de maanden vliegen hier zo voorbij. Misschien wel een gezellige avond of een goed feestje met vrienden.
T: Zeker niet het weer. Stoofvlees friet met andalouse zou me zeker smaken en wat snowboarden in de bergen zou me ook gelukkig kunnen maken.
donderdag 3 februari 2011
Back South and Margaret River
Hallo koud Vlaanderen,
Na het warme noorden zijn we terug langzaam afgezakt naar Perth z'n 1200 km zuidelijker. Onderweg hielden we telkens halt aan kuststadjes om de kites op te blazen en de wateren onveilig te maken. Vaak zaten we alleen op het water. Soms op een drukke dag waren er toch wel 5 andere kiters op het water.
Tegen 25 januari waren we dan terug aan het huis gekomen in Perth waar ons Australie avontuur is begonnen. Er was een bbq gepland ter gelegenheid van Australia day (nationale feesdag) wat anders in dit bbq-gekke land. Een gelegenheid om wat bij te praten met andere mensen. De dag erna was dan ozzieday met allerlei festiviteiten.
Op een strand bij Perth meerbepaald Scarborough beach zijn we oude bekenden tegengekomen van in Exmouth en het was dan ook een gezellig weerzien. Na duizenden kilometers te rijden was het tijd om de olie te vervangen. Aangezien de garagisten goed hun brood verdienen hier besloten we om dit maar zelf te doen. Niet moeilijk als je enkele hints krijgt van anderen en Tom was dan 1 avond de mechanieker van dienst.
Nu touren we rond in het meest zuidelijke deel van West-Australie, Margaret River, bekend als 1 van de betere wijnstreken ter wereld... Het is hier alleszins drukker met meer toeristen en de afstanden doen zelfs Europees aan. Geen honderden kilometers rijden maar 10 tot 20. Wel eens wat anders. We maakten hier de restanten van een cycloon op zee mee. Metershoge golven die op de stranden inbeukten waren een waar spektakel om naar te kijken.
Kiten is soms wat moeilijker omdat het echt hoge golven zijn en extreme condities. Vandaag golven tussen de 4 en 6 meter. Is spectaculair om te zien maar nog niet echt spek voor onze bek. Na wat gerij en wat tips hebben we een rivier gevonden die je kan volgen die dan uitmond in de zee. Onze metgezellen van de dag waren nieuwsgierige dolfijnen die ons volgden.
Nu verkennen we de streek wat verder en zetten dan langzaam aan koers naar Sydney. De weken beginnen te korten en de te rijden afstanden blijven groot.
Groetjes aan de lezers,
Tom en Katrien
Na het warme noorden zijn we terug langzaam afgezakt naar Perth z'n 1200 km zuidelijker. Onderweg hielden we telkens halt aan kuststadjes om de kites op te blazen en de wateren onveilig te maken. Vaak zaten we alleen op het water. Soms op een drukke dag waren er toch wel 5 andere kiters op het water.
Tegen 25 januari waren we dan terug aan het huis gekomen in Perth waar ons Australie avontuur is begonnen. Er was een bbq gepland ter gelegenheid van Australia day (nationale feesdag) wat anders in dit bbq-gekke land. Een gelegenheid om wat bij te praten met andere mensen. De dag erna was dan ozzieday met allerlei festiviteiten.
Op een strand bij Perth meerbepaald Scarborough beach zijn we oude bekenden tegengekomen van in Exmouth en het was dan ook een gezellig weerzien. Na duizenden kilometers te rijden was het tijd om de olie te vervangen. Aangezien de garagisten goed hun brood verdienen hier besloten we om dit maar zelf te doen. Niet moeilijk als je enkele hints krijgt van anderen en Tom was dan 1 avond de mechanieker van dienst.
Nu touren we rond in het meest zuidelijke deel van West-Australie, Margaret River, bekend als 1 van de betere wijnstreken ter wereld... Het is hier alleszins drukker met meer toeristen en de afstanden doen zelfs Europees aan. Geen honderden kilometers rijden maar 10 tot 20. Wel eens wat anders. We maakten hier de restanten van een cycloon op zee mee. Metershoge golven die op de stranden inbeukten waren een waar spektakel om naar te kijken.
Kiten is soms wat moeilijker omdat het echt hoge golven zijn en extreme condities. Vandaag golven tussen de 4 en 6 meter. Is spectaculair om te zien maar nog niet echt spek voor onze bek. Na wat gerij en wat tips hebben we een rivier gevonden die je kan volgen die dan uitmond in de zee. Onze metgezellen van de dag waren nieuwsgierige dolfijnen die ons volgden.
Nu verkennen we de streek wat verder en zetten dan langzaam aan koers naar Sydney. De weken beginnen te korten en de te rijden afstanden blijven groot.
Groetjes aan de lezers,
Tom en Katrien
Abonneren op:
Posts (Atom)