Ondertussen beleven we een superleuke tijd in Nicaragua, met voorlopig veel golfsurfen op ons programma, maar daarover later meer. Geniet maar eerst van de beelden uit Panama:
http://www.facebook.com/media/set/fbx/?set=a.10150171677818702.310197.526268701&l=cdf0e1f33f
vrijdag 29 april 2011
maandag 18 april 2011
Panama
Hola amigos,
Het vierde continent op onze trip na 7 maanden was een feit. Centraal Amerika, warm, tropisch, latino en spaans sprekend. Na 2 jaren avondschool gevolgd te hebben werd het tijd om theorie in de praktijk om te zetten. Het begin was wat moeilijk, zeker voor Tom, al niet echt de beste, gemotiveerde en attentste leerling van de klas maar langzaam aan begint het wat beter te gaan.
Aangezien het merendeel van de mensen die we tegenkomen ook nog engels spreekt zullen we eigenlijk langer moeten blijven om de taal beter te beheersen. Voor iedereen begint te panikeren, we hebben onze terugvlucht naar Belgie reeds moeten boeken. 24 juni landen we en zullen ons dan weer moeten aanpassen aan de Belgische gewoontes.
Aangezien Costa Rica geen onbekend terrein was zijn we snel zuidwaarts getrokken richting de grens met Panama waar ons enkele verrassingen te wachten stonden. Informatie in de reisgidsen was beperkt, verouderd en internetsites (normaal een schat aan informatie) maakten ons ook al niet veel wijzer. Eerst was er de grensovergang Costa Rica-Panama die best bij daglicht wordt aangevat en nogal chaotisch was. Je neemt eerst een bus in Costa Rica die je afzet aan de grens. Dan moet je een exitstempel in je paspoort laten zetten om vervolgens bij de immigratiedienst van Panama aan te schuiven en een entrystempel te bekomen. Dit alles kan geklaard zijn op 5 minuten of 5 uur... Afhankelijk van de 'werkwilligheid' van de douaniers.
Onze eerste bestemming was in de buurt van Punta Chame maar bij aankomst bleek geen enkele taxichauffeur het hostel nog te kennen. Naderhand bleek bij navraag het hostel niet meer te bestaan en vervangen te zijn door een resort. Een taxirijder zocht met ons naar een betaalbaar logie maar dit bleek onmogelijk te zijn. 130 dollar per nacht was een koopje in deze regio. Geen spek voor onze bek. Uiteindelijk vonden we een hospidaje voor 20 dollar alleen op kilometers van het strand. Geen ideale oplossing als je wil kiten.
Met lokale busjes en wat zoeken bleek uiteindelijk Punta Chame nog een 30 km verwijderd te zijn vanwaar ons logie zich bevond. Een verlaten schiereiland waar geen toeristen te bespeuren zijn. Het enige hostel in het dorp had gelukkig nog plaats vrij en we verhuisden ons materiaal hiernaartoe. Op 7 dagen is de wind hier niet doorgekomen en nadat onze 2de laptop van de reis gesmolten was vonden we het genoeg geweest. Verlaten eilanden, rust en dergelijke zijn prachtig als je eens 2 weken op vakantie wilt gaan maar na 7 maanden heb je geen zin meer om weken te wachten op wind die er toch niet meer ging komen.
We verlieten Punta Chame en Panama City was de volgende stop. Ondanks dat het een stad was gaf het ons toch een goed gevoel. We deden wat aan shopping, Panama is dus het shopparadijs van Centraal-Amerika en huppelden enkele dagen in de stad rond.
Nu zijn we op de terugweg naar Costa Rica om ineens door te steken naar Nicaragua. Een land waar we veel goeds van hebben gehoord en onze interesse zeker heeft opgewekt.
Hasta la proxima.
Het vierde continent op onze trip na 7 maanden was een feit. Centraal Amerika, warm, tropisch, latino en spaans sprekend. Na 2 jaren avondschool gevolgd te hebben werd het tijd om theorie in de praktijk om te zetten. Het begin was wat moeilijk, zeker voor Tom, al niet echt de beste, gemotiveerde en attentste leerling van de klas maar langzaam aan begint het wat beter te gaan.
Aangezien het merendeel van de mensen die we tegenkomen ook nog engels spreekt zullen we eigenlijk langer moeten blijven om de taal beter te beheersen. Voor iedereen begint te panikeren, we hebben onze terugvlucht naar Belgie reeds moeten boeken. 24 juni landen we en zullen ons dan weer moeten aanpassen aan de Belgische gewoontes.
Aangezien Costa Rica geen onbekend terrein was zijn we snel zuidwaarts getrokken richting de grens met Panama waar ons enkele verrassingen te wachten stonden. Informatie in de reisgidsen was beperkt, verouderd en internetsites (normaal een schat aan informatie) maakten ons ook al niet veel wijzer. Eerst was er de grensovergang Costa Rica-Panama die best bij daglicht wordt aangevat en nogal chaotisch was. Je neemt eerst een bus in Costa Rica die je afzet aan de grens. Dan moet je een exitstempel in je paspoort laten zetten om vervolgens bij de immigratiedienst van Panama aan te schuiven en een entrystempel te bekomen. Dit alles kan geklaard zijn op 5 minuten of 5 uur... Afhankelijk van de 'werkwilligheid' van de douaniers.
Onze eerste bestemming was in de buurt van Punta Chame maar bij aankomst bleek geen enkele taxichauffeur het hostel nog te kennen. Naderhand bleek bij navraag het hostel niet meer te bestaan en vervangen te zijn door een resort. Een taxirijder zocht met ons naar een betaalbaar logie maar dit bleek onmogelijk te zijn. 130 dollar per nacht was een koopje in deze regio. Geen spek voor onze bek. Uiteindelijk vonden we een hospidaje voor 20 dollar alleen op kilometers van het strand. Geen ideale oplossing als je wil kiten.Met lokale busjes en wat zoeken bleek uiteindelijk Punta Chame nog een 30 km verwijderd te zijn vanwaar ons logie zich bevond. Een verlaten schiereiland waar geen toeristen te bespeuren zijn. Het enige hostel in het dorp had gelukkig nog plaats vrij en we verhuisden ons materiaal hiernaartoe. Op 7 dagen is de wind hier niet doorgekomen en nadat onze 2de laptop van de reis gesmolten was vonden we het genoeg geweest. Verlaten eilanden, rust en dergelijke zijn prachtig als je eens 2 weken op vakantie wilt gaan maar na 7 maanden heb je geen zin meer om weken te wachten op wind die er toch niet meer ging komen.
We verlieten Punta Chame en Panama City was de volgende stop. Ondanks dat het een stad was gaf het ons toch een goed gevoel. We deden wat aan shopping, Panama is dus het shopparadijs van Centraal-Amerika en huppelden enkele dagen in de stad rond. Nu zijn we op de terugweg naar Costa Rica om ineens door te steken naar Nicaragua. Een land waar we veel goeds van hebben gehoord en onze interesse zeker heeft opgewekt.
Hasta la proxima.
dinsdag 5 april 2011
Los Angeles - San Francisco - Los Angeles
Goodday Vlaanderen,
Na Fiji vlogen we terug in de tijd. We sliepen 2 maal op dezelfde dag. Voor de reis had Tom de meeste plaatsen gecheckt op temperatuur, alleen California waren we vergeten. Het was een koude douche bij aankomst. Het voelde aan alsof we in de winter terechtkwamen en bij het buitenrijden van LA werd er ons gewaarschuwd dat er voor sommige wegen kettingen nodig waren... Voor Tom die enkel shorten in de rugzak had zitten was het even verschieten. Voor de eerste maal was het warmer in Belgie dan bij ons op de reis.
Ondanks de koude hielden we ons aan het schema. Met de gehuurde van vertrokken we langs de Pacific Coastal Highway naar San Francisco. Californie deed ons aan Australie denken qua structuur, alleen leek het ons allemaal wat vergane glorie. Een beetje zoals onze kuststeden in Belgie. Willen maar niet echt meekunnen bij gebrek aan geld. Veel daklozen hier. Raar als je door Malibu rijdt en weet dat je hier voor een huis tot 30.000 euro per maand als huur kan betalen, dat er buiten mensen in hun auto slapen met niets. Grote contrasten alleszins.
Op aanraden van velen hebben we het centrum van Los Angeles overgeslagen. De weg naar San Fran(scisco) was zoals voorspeld vrij aardig. Alleen wou het weer de eerste dagen niet echt mee zitten. Aangezien het ijzig koud was om te surfen en het strand te bezoeken, hebben we ons als echte toeristen gedragen. We bezochten de Alcatraz gevangenis in SanFran, en andere toeristische trekplijsters.
Deze keer hadden we wel geluk om in het juiste seizoen te zitten om de walvissen te zien. Op onze walvistocht met catamaran zagen we dan ook walvissen die van Mexico onderweg waren naar de Noordelijke zeeen en oceaan.
We brachten een bezoek aan vrienden die we in Bali waren tegengekomen tijdens hun reis. Deze wilden eigenlijk in Bali gaan wonen maar waren zo ontgoocheld in het eiland Bali dat ze besloten hadden om terug in Amerika te gaan wonen. Ze woonden in de heuvels op 10 km van wicked kuststadje Santa Cruz. Een apart sfeertje hier, maar spijtig genoeg te weinig tijd om te blijven hangen.
Last but bot least bezochten we de Universal Studios in Hollywood. Schrikken aan de kassa bij het zien van de kostprijs van het toegangsticket, maar we hebben toch een bezoek gebracht. Hier stelden we vast dat het misschien al meer dan 5 jaar geleden was dat we nog naar de cinema waren geweest. Maar het was toch een technisch hoogstandje allemaal.
De tijd was kort in California maar dat wisten we op voorhand. Misschien niet het perfecte seizoen maar we denken dat het allemaal veel te druk voor ons zou zijn in het hoogseizoen.
Na de landing in Costa Rica zitten we nu na enkele busritten in Panama. Verslag volgt in een andere aflevering.
Na Fiji vlogen we terug in de tijd. We sliepen 2 maal op dezelfde dag. Voor de reis had Tom de meeste plaatsen gecheckt op temperatuur, alleen California waren we vergeten. Het was een koude douche bij aankomst. Het voelde aan alsof we in de winter terechtkwamen en bij het buitenrijden van LA werd er ons gewaarschuwd dat er voor sommige wegen kettingen nodig waren... Voor Tom die enkel shorten in de rugzak had zitten was het even verschieten. Voor de eerste maal was het warmer in Belgie dan bij ons op de reis.
Ondanks de koude hielden we ons aan het schema. Met de gehuurde van vertrokken we langs de Pacific Coastal Highway naar San Francisco. Californie deed ons aan Australie denken qua structuur, alleen leek het ons allemaal wat vergane glorie. Een beetje zoals onze kuststeden in Belgie. Willen maar niet echt meekunnen bij gebrek aan geld. Veel daklozen hier. Raar als je door Malibu rijdt en weet dat je hier voor een huis tot 30.000 euro per maand als huur kan betalen, dat er buiten mensen in hun auto slapen met niets. Grote contrasten alleszins.Op aanraden van velen hebben we het centrum van Los Angeles overgeslagen. De weg naar San Fran(scisco) was zoals voorspeld vrij aardig. Alleen wou het weer de eerste dagen niet echt mee zitten. Aangezien het ijzig koud was om te surfen en het strand te bezoeken, hebben we ons als echte toeristen gedragen. We bezochten de Alcatraz gevangenis in SanFran, en andere toeristische trekplijsters.
Deze keer hadden we wel geluk om in het juiste seizoen te zitten om de walvissen te zien. Op onze walvistocht met catamaran zagen we dan ook walvissen die van Mexico onderweg waren naar de Noordelijke zeeen en oceaan.
We brachten een bezoek aan vrienden die we in Bali waren tegengekomen tijdens hun reis. Deze wilden eigenlijk in Bali gaan wonen maar waren zo ontgoocheld in het eiland Bali dat ze besloten hadden om terug in Amerika te gaan wonen. Ze woonden in de heuvels op 10 km van wicked kuststadje Santa Cruz. Een apart sfeertje hier, maar spijtig genoeg te weinig tijd om te blijven hangen.
Last but bot least bezochten we de Universal Studios in Hollywood. Schrikken aan de kassa bij het zien van de kostprijs van het toegangsticket, maar we hebben toch een bezoek gebracht. Hier stelden we vast dat het misschien al meer dan 5 jaar geleden was dat we nog naar de cinema waren geweest. Maar het was toch een technisch hoogstandje allemaal. De tijd was kort in California maar dat wisten we op voorhand. Misschien niet het perfecte seizoen maar we denken dat het allemaal veel te druk voor ons zou zijn in het hoogseizoen.
Na de landing in Costa Rica zitten we nu na enkele busritten in Panama. Verslag volgt in een andere aflevering.
Abonneren op:
Posts (Atom)