Einde Indonesie Start Vietnam

Hallo,

Onze laatste dagen Indonesie zitten erop. Waar we eerst nog een laatste stopplaats in gedachten hadden voor ons uiteindelijk vertrek hebben we onze plannen wederom moeten aanpassen. Het stadje Canggu (waar we de laatste dagen zouden verblijven) was echt niet de moeite, je kon er enkel maar surfen en was zeer ongezellig voor de rest. Aangezien Katrien toch wel wat schrammen had opgelopen door enerzijds een rif van te dichtbij te bekijken tijdens het surfen en anderzijds een afbrekende rots haar tot een uitschuiver dwong over de rotsen was een korte break om de wonden te laten helen meer dan aangewezen.

We hebben dan onze laatste dagen in het uiterste zuiden doorgebracht waar je zeer commerciele plaatsen vindt afgewisseld met mooie stukjes natuur... We bezochten de Tanah Lot, de meest toeristische zeetempel van allen en was wel een leuke tripje.


In Indonesie hebben we gezien dat het soms zeer moeilijk is om een planning af te werken. Een plan verandert soms meerdere keren per dag afhankelijk van vele factoren die jezelf bijna niet in de hand hebt. Ons humeur verliezen we er helemaal niet meer bij.
We zijn nu veilig en wel aangekomen in Vietnam. De visumprocedure is hier toch wel strenger dan op andere toeristische bestemmingen. Wegens tijdsgebrek hadden we dit niet meer in Belgie kunnen regelen en moesten dit op arrival doen. Tom was vergeten dat we nog 50 dollar moesten betalen en had nog gelukkig geld wat dollars in de rugzak steken. Probleem was dat deze na de paspoortcontrole was en mochten uiteindelijk gelukkig onder begeleiding ons geld gaan halen. Zoniet moesten we terug naar Indonesie.

We zitten nu aan de kust in Mui Ne na 1 dag in Saigon gezeten te hebben, een kuststad op 4 uur rijden van Saigon, aan het wachten op de wind om te kunnen kitesurfen. Het eten is hier echt wel moeilijker voor Tom dan in Indonesie. Overal verwerken ze te pas en te onpas vis en schelpdieren in allerlij gerechten. Om smaakredenen zal er hier veel spaghetti, pizza en anders Westers eten besteld worden met de uitdrukkelijke vermelding van er geen vis in te steken en liefst ook geen vissaus te gebruiken die blijkbaar tot dagelijkse keuken behoort.

De communicatie verloopt hier ook moeilijker. De meeste mensen spreken zeer slecht engels of geen en voorlopig komt er bij ons ook nog geen woord vietnamees uit :). Ik weet trouwens niet echt juist hoe het hier met het regime zit maar we vragen ons af of hier spionnen en dergelijke zitten om na te pluizen wat we hier uitspoken. De paspoorten worden bij het hotel ook steeds gekopieerd en in 'bewaring' genomen. Praktijken waar ik toch enkele bedenkingen heb. Sommige websites zijn verder ook geblokkeerd.

Groetjes en tot later